مدح و مرثیۀ امام زین العابدین علیه‌السلام
از عـنایـاتِ خـدا دریـایِ احسان می‌شود آنکه مـانـند عـلـی، آقـایِ دوران می‌شود نـامِ زیـبـایش عـلـی فـخـریّـۀ سـجّـاده‌هـا از مناجـاتش خـدا در دل نمایان می‌شود آنـقـدر آقـاست این چـارم ولّـیِ شیـعـیـان در اسارت هم مددجویِ فقـیران می‌شود هر گـدایی که زند چـنگِ تـوسّل دامنـش بی‌برو برگرد یک روزی سلیمان می‌شود کافـرِ مُلـحد نـشـیند گر به پایِ صحـبتش با دمِ عـیسایی‌اش در دم مسلمان می‌شود چه مقـام و مدحتی بالاتر از این گـفته‌ها این علی نائب به سالارِ شهیدان می‌شود در کـنـارِ عـمّـه‌اش زینب به شامـاتِ بلا می‌زند بر کاخِ ظلم و مثلِ طوفان می‌شود صحبت از آب و‌عطش در محضرش هرگز نکن چونکه چشمانِ قشنگش مثلِ باران می‌شود |